ตัวอย่างที่ 1:
รหัสแรกอยู่ที่นี่ซึ่งเราได้รับค่าจำนวนเต็มจากผู้ใช้ ในบรรทัดแรก เรารวมไฟล์ส่วนหัว 'iostream' เนื่องจากเราจำเป็นต้องรับอินพุตและแสดงเอาต์พุตที่นี่ การประกาศฟังก์ชัน 'cin' และ 'cout' เสร็จสิ้นในไฟล์ส่วนหัวนี้ จากนั้น เนมสเปซ 'std' จะถูกเพิ่มเนื่องจากกำหนดฟังก์ชันเช่น 'cin' และ 'cout' ดังนั้น หากเราแทรก “namespace std” ไว้ที่ตอนต้นของโค้ด เราก็ไม่จำเป็นต้องพิมพ์ “std” ในแต่ละฟังก์ชัน
จากนั้นเราเรียกใช้ฟังก์ชัน 'main()' และต่อมาจะประกาศตัวแปรประเภทข้อมูลจำนวนเต็ม “int_value” คือชื่อของตัวแปรที่เราประกาศไว้ที่นี่ หลังจากนี้ เราจะใช้ 'cout' ซึ่งช่วยในการพิมพ์ข้อมูลที่กำหนดบนหน้าจอ ที่นี่เราแสดงข้อความถึงผู้ใช้โดยที่เราพูดว่า 'ป้อนตัวเลขจำนวนเต็ม' ด้านล่างนี้ เราวาง “cin” ไว้พร้อมกับสัญลักษณ์การแยก '>>' และวางตัวแปร “int_num”
ตอนนี้เรานำข้อมูลที่ผู้ใช้ป้อนมาและบันทึกไว้ที่นี่ เรายังต้องการแสดงเลขจำนวนเต็มที่ผู้ใช้ป้อนที่นี่บนหน้าจอ ดังนั้นเราจึงใช้ 'cout' ด้านล่างและวาง 'int_value' ไว้ตรงนั้น
รหัส 1:
#รวม
โดยใช้ เนมสเปซ มาตรฐาน ;
ภายใน หลัก ( ) {
ภายใน int_value ;
ศาล <> int_value ;
ศาล << 'เลขจำนวนเต็มคือ:' << int_value ;
กลับ 0 ;
}
เอาท์พุท:
เมื่อดำเนินการโค้ดที่กำหนด เราจะป้อน '89' และจะใช้ '89' เป็นอินพุตของผู้ใช้ จากนั้นเรากด 'Enter' เพื่อแสดงบรรทัดถัดไป
ตัวอย่างที่ 2:
เราจำเป็นต้องรับอินพุตและแสดงเอาต์พุตที่นี่ ดังนั้นเราจึงรวมไฟล์ส่วนหัว 'iostream' ไว้ในบรรทัดแรก ไฟล์ส่วนหัวนี้มีการประกาศสำหรับฟังก์ชัน 'cin' และ 'cout' ถัดไป เนมสเปซ 'std' จะถูกเพิ่ม เราไม่จำเป็นต้องพิมพ์ “std” กับแต่ละฟังก์ชันหากเราเพิ่ม “namespace std” ที่จุดเริ่มต้นของโค้ดของเรา
หลังจากการเรียกฟังก์ชัน 'main()' จะมีการประกาศตัวแปรประเภทข้อมูล 'float' ตัวแปรที่เราประกาศที่นี่เรียกว่า “float_value” ต่อไป เราใช้ฟังก์ชัน “cout” เพื่อช่วยเรนเดอร์ข้อมูลที่ให้ไว้บนเทอร์มินัล ที่นี่ เราบอกให้ผู้ใช้ป้อนหมายเลขทศนิยมโดยแสดงข้อความ ตัวแปร 'float_num' และสัญลักษณ์การแยก '>>' อยู่ในตำแหน่งด้านล่างพร้อมกับ 'cin'
ข้อมูลของผู้ใช้จะถูกรวบรวมและบันทึกไว้ใน “float_num” เราใช้ฟังก์ชัน 'cout' อีกครั้งด้านล่างและแทรก 'float_value' เนื่องจากเราต้องการดูหมายเลขทศนิยมที่ผู้ใช้ป้อนบนหน้าจอด้วย
รหัส 2:
#รวมโดยใช้ เนมสเปซ มาตรฐาน ;
ภายใน หลัก ( ) {
ลอย float_value ;
ศาล <> float_value ;
ศาล << 'หมายเลขทศนิยมคือ:' << float_value ;
กลับ 0 ;
}
เอาท์พุต : :
เมื่อโค้ดที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ทำงาน เราจะพิมพ์ '87.5' จากแป้นพิมพ์เป็นอินพุตของผู้ใช้ บรรทัดถัดไปจะแสดงค่าทศนิยมเมื่อเราคลิก 'Enter'
ตัวอย่างที่ 3:
ตอนนี้ เรามารับค่าประเภทข้อมูล 'สองเท่า' จากผู้ใช้กันดีกว่า ที่นี่เราเริ่มต้น 'double_value' ของประเภทข้อมูล 'double' จากนั้นจึงวางข้อความที่เราต้องการแสดงให้ผู้ใช้เห็น หลังจากนี้ เราใช้ “cin>>” และวางตัวแปร “double_value” ไว้ที่นี่ ข้อมูลของผู้ใช้จะถูกบันทึกไว้ในตัวแปร 'double_value' นี้ เราใช้ 'cout' อีกครั้งโดยที่เราแทรกตัวแปร 'double_value' เพื่อแสดงอินพุตที่ผู้ใช้ป้อนเป็นเอาต์พุต
รหัส 3:
#รวมโดยใช้ เนมสเปซ มาตรฐาน ;
ภายใน หลัก ( ) {
สองเท่า double_value ;
ศาล <> double_value ;
ศาล << 'เลขคู่คือ:' << double_value ;
กลับ 0 ;
}
เอาท์พุต : :
ที่นี่เราป้อนหมายเลขประเภทข้อมูลคู่แล้วกด 'Enter' แต่ที่นี่เราทราบว่ามันไม่แสดงตัวเลขทั้งหมด หากต้องการแสดงหมายเลขประเภทข้อมูล 'สองเท่า' ทั้งหมด เราจำเป็นต้องมีเทคนิคบางอย่างในภาษา C++
ตัวอย่างที่ 4:
ที่นี่ เรารวมไฟล์ส่วนหัวอีกหนึ่งไฟล์ซึ่งก็คือ “bits/stdc++.h” เนื่องจากมีการประกาศฟังก์ชันที่ต้องการทั้งหมด ที่นี่ เราตั้งค่าข้อความที่ต้องการให้ผู้ใช้ดูหลังจากกำหนดค่าเริ่มต้นประเภทข้อมูล 'double_d' ของ 'double' ต่อไป เราใช้ฟังก์ชัน “cin>>” และกำหนดตัวแปร “double_d” ที่นี่ ข้อมูลเข้าจะถูกบันทึกไว้ใน “double_d” ในการแสดงอินพุตที่ผู้ใช้ป้อนที่นี่เป็นเอาต์พุต เราจะป้อนตัวแปร 'double_d' อีกครั้งลงในฟิลด์ 'cout' นอกจากนี้เรายังรวมฟังก์ชัน 'setprecision()' ไว้ด้วยซึ่งเราเพิ่ม '10' เพื่อปรับความแม่นยำของค่าประเภทข้อมูลคู่และพิมพ์ตามนั้น ความแม่นยำที่เราตั้งไว้ที่นี่คือ '10'
รหัส 4:
#รวม#รวม
โดยใช้ เนมสเปซ มาตรฐาน ;
ภายใน หลัก ( ) {
สองเท่า d_value2 ;
ศาล <> d_value2 ;
ศาล << กำหนดความแม่นยำ ( 10 ) << 'เลขคู่คือ:' << d_value2 ;
กลับ 0 ;
}
เอาท์พุต : :
ที่นี่จะรวบรวมอินพุตแล้วแสดงค่า 'สองเท่า' ตามความแม่นยำแบบเดียวกับที่เราปรับในโค้ดที่กำหนด
ตัวอย่างที่ 5:
ในโค้ดนี้ เราได้รับอินพุตของอักขระจากผู้ใช้ เราเริ่มต้นตัวแปร 'char' 'char1' ที่นี่ จากนั้นใช้ 'cout' เพื่อแสดงข้อความ จากนั้นเราวาง “cin>>” และใส่ “char1” ไว้ตรงนั้น ดังนั้นอักขระที่ผู้ใช้ป้อนจึงถูกเก็บไว้ที่นี่ จากนั้นเราใช้ 'cout' อีกครั้งเพื่อแสดงอักขระที่จัดเก็บไว้ในตัวแปร 'char1'
รหัส 5:
#รวมโดยใช้ เนมสเปซ มาตรฐาน ;
ภายใน หลัก ( ) {
ถ่าน ถ่าน1 ;
ศาล <> ถ่าน1 ;
ศาล << “ตัวละครคือ:” << ถ่าน1 ;
กลับ 0 ;
}
เอาท์พุต : :
หลังจากดำเนินการแล้ว ข้อความนี้จะปรากฏขึ้น เราพิมพ์ 'z' เป็นการป้อนอักขระ จากนั้นในบรรทัดถัดไป อักขระที่ป้อนจะปรากฏขึ้น
ตัวอย่างที่ 6:
เราได้รับอินพุตสตริงจากผู้ใช้ในโค้ดนี้ ที่นี่เราเริ่มต้นตัวแปร 'string' 'myName' และใช้ 'cout' เพื่อส่งออกข้อความ ต่อไป เราจะแทรก “myName” และ “cin>>” ที่ตำแหน่งนั้น ดังนั้นสตริงที่ผู้ใช้ป้อนจึงถูกบันทึกไว้ที่นี่ ต่อไป เราใช้คำสั่ง “cout” อีกครั้งเพื่อแสดงสตริงที่บันทึกไว้ในตัวแปร “myName”
รหัส 6:
#รวมโดยใช้ เนมสเปซ มาตรฐาน ;
ภายใน หลัก ( ) {
สตริง myName ;
ศาล <> ชื่อของฉัน ;
ศาล << 'ชื่อของฉันคือ: ' << ชื่อของฉัน ;
กลับ 0 ;
}
เอาท์พุท:
ข้อความต่อไปนี้ปรากฏขึ้น เราป้อนสตริง 'Peter' ในช่องป้อนข้อมูล สตริงที่ป้อนจะแสดงในบรรทัดต่อไปนี้:
ตัวอย่างที่ 7:
เมื่อเราต้องการนำหลายสตริงหรือหนึ่งบรรทัดเป็นอินพุต เราต้องใช้ฟังก์ชัน 'getline()' เราประกาศ 'ชื่อสตริง' ที่นี่ จากนั้นข้อความที่เราป้อนจะถูกพิมพ์โดยใช้ 'cout' จากนั้นเราใส่ 'Name' และ 'cin' ลงในฟังก์ชัน 'getline()' ซึ่งรับอินพุตสตริงหลายรายการจากผู้ใช้และเก็บไว้ในตัวแปร 'Name' สิ่งนี้จะบันทึกสตริงที่ผู้ใช้ป้อน ต่อไป เราจะแสดงสตริงที่บันทึกไว้ในตัวแปร “ชื่อ” โดยใช้คำสั่ง “cout”
รหัส 7:
#รวมโดยใช้ เนมสเปซ มาตรฐาน ;
ภายใน หลัก ( ) {
ชื่อสตริง ;
ศาล << 'กรุณากรอกชื่อเต็มของคุณที่นี่:' ;
รับสาย ( การกิน , ชื่อ ) ;
ศาล << “ชื่อเต็มของคุณคือ:” << ชื่อ ;
กลับ 0 ;
}
เอาท์พุท:
ในผลลัพธ์นี้ เราป้อน 'James Samuel' เป็นข้อมูลสตริง เมื่อเรากด “Enter” มันจะแสดงชื่อเต็มที่นี่เนื่องจากเราใช้ฟังก์ชัน “getline()”
บทสรุป
เราได้พูดคุยกันเกี่ยวกับ “การป้อนข้อมูลของผู้ใช้ C++” ในคู่มือนี้ เราสำรวจแนวคิดนี้และเรียนรู้ว่าคำสั่ง “cin” พร้อมด้วยสัญลักษณ์การแยก '>>” ถูกนำมาใช้เพื่อรับอินพุตของผู้ใช้ เรารับอินพุตของค่าประเภทข้อมูลจำนวนเต็ม ทศนิยม สองเท่า ถ่าน และสตริงจากผู้ใช้ด้วยความช่วยเหลือของคำสั่ง “cin>>” และสาธิตตัวอย่าง C++ ซึ่งมีการอธิบายแนวคิด “อินพุตของผู้ใช้” โดยละเอียด .